تأثیر سطوح مختلف پروتئین و متیونین بر عملکرد و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین و متیونین بر عملکرد و کیفیت گوشت در بلدرچین ژاپنی به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل 2 سطح پروتئین (توصیه شده nrc و 5/8 درصد کمتر از میزان توصیه شده) و 3 سطح متیونین (توصیه شده nrc، 10 و 15 درصد بیشتر از توصیه شده) بود. در این تحقیق هر تیمار شامل 4 تکرار و هر تکرار شامل 15 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک روزه بود. طول دوره پرورش برای بررسی عملکرد از 7 تا 42 روزگی بود. تمام جیره های آزمایشی دارای انرژی قابل سوخت و ساز یکسان و به جز پروتئین، حاوی حداقل مواد مغذی توصیه شده بودند. نتایج آزمایش نشان داد افزایش وزن بدن در 21-7 روزگی دارای بهبود معنی داری (05/0>p) در تیمارهای با سطح پروتئین متعادل جیره نسبت به سطح کم پروتئین جیره بود. اثر متیونین بر شاخص‏های عملکرد بلدرچین ژاپنی در دوره‏های مختلف پرورش معنی‏دار نبود (05/0p). سطوح مختلف پروتئین بر خصوصیات لاشه بلدرچین ها شامل درصد لاشه قابل طبخ، ماهیچه سینه و ران تأثیر معنی داری نداشت (05/0p) دارای افزایش معنی داری بود. همچنین خصوصیات لاشه تحت تأثیر سطوح مختلف متیونین جیره قرار نگرفت (05/0p). اثر متقابل پروتئین و متیونین و اثر متیونین بر ازت بستر در کل دوره پرورش معنی دار نبود (05/0<p). نتایج حاصل از کیفیت گوشت سینه و ران برای هر یک از اثرات اصلی (پروتئین و متیونین) و متقابل در بازه های زمانی یک و 90 روز پس از کشتار نشان می دهد که ظرفیت نگهداری آب سینه و ران تحت تأثیر اثرات اصلی پروتئین و متیونین قرار نگرفت. نتایج مربوط به اسیدیته، رطوبت و مالون دی آلدهید سینه و ران نشان داد که هیچ یک از تیمارهای آزمایشی و اثر متقابل آنها روی رطوبت و اسیدیته سینه و ران تأثیر آماری معنی داری را نشان ندادند (05/0<p). اثرات اصلی و متقابل در مورد مالون دی آلدهید سینه و ران معنی دار نشد. واژه های کلیدی: پروتئین، متیونین، عملکرد، کیفیت گوشت، بلدرچین ژاپنی